DEG wytwarza się w wyniku częściowej hydrolizy tlenku etylenu. W zależności od warunków wytwarzane są różne ilości DEG i pokrewnych glikoli. Powstały produkt to dwie cząsteczki glikolu etylenowego połączone wiązaniem eterowym.
„Glikol dietylenowy powstaje jako produkt uboczny glikolu etylenowego (MEG) i glikolu trietylenowego. Przemysł generalnie działa w celu maksymalizacji produkcji MEG. Glikol etylenowy stanowi zdecydowanie największą ilość produktów glikolowych w różnych zastosowaniach. Dostępność DEG będzie zależeć od popytu na pochodne produktu podstawowego, glikolu etylenowego, a nie od wymagań rynku DEG.”
Formuła | C4H10O3 | |
NR CAS | 111-46-6 | |
wygląd | bezbarwna, przezroczysta, lepka ciecz | |
gęstość | 1,1 ± 0,1 g/cm23 | |
temperatura wrzenia | 245,7 ± 0,0 °C przy 760 mmHg | |
punkt zapłonu | 143,3 ± 0,0 °C | |
opakowanie | bęben/zbiornik ISO | |
Składowanie | Przechowywać w chłodnym, wentylowanym, suchym miejscu, odizolowanym od źródła ognia, załadunek i rozładunek transport należy przechowywać zgodnie z przepisami dotyczącymi łatwopalnych toksycznych chemikaliów |
* Parametry służą wyłącznie celom informacyjnym. Szczegółowe informacje można znaleźć w dokumencie COA
Stosowany jako środek odwadniający gaz i rozpuszczalnik do ekstrakcji aromatów, stosowany również jako smar tekstylny, zmiękczacz i środek wykańczający, a także plastyfikator, nawilżacz, środek zaklejający, nitroceluloza, żywica i rozpuszczalnik tłuszczu. |
Glikol dietylenowy stosowany jest do produkcji nasyconych i nienasyconych żywic poliestrowych, poliuretanów i plastyfikatorów. DEG stosowany jest jako element budulcowy w syntezie organicznej, np. morfoliny i 1,4-dioksanu. Jest rozpuszczalnikiem nitrocelulozy, żywic, barwników, olejów i innych związków organicznych. Jest substancją utrzymującą wilgoć w tytoniu, korku, farbie drukarskiej i kleju. Jest także składnikiem płynu hamulcowego, smarów, środków do usuwania tapet, roztworów sztucznej mgły i zamglenia oraz paliwa do ogrzewania/gotowania. W produktach higieny osobistej (np. kremach do skóry i balsamy, dezodoranty), DEG często zastępuje się wybranymi eterami glikolu dietylenowego. Jako krioprotektant można również zastosować rozcieńczony roztwór glikolu dietylenowego; jednak znacznie częściej stosuje się glikol etylenowy. Większość środków przeciw zamarzaniu na bazie glikolu etylenowego zawiera kilka procent glikolu dietylenowego, obecnego jako produkt uboczny wytwarzania glikolu etylenowego.
Jakość produktu, wystarczająca ilość, skuteczna dostawa, wysoka jakość obsługi. Ma tę przewagę nad podobną aminą, etanoloaminą, że przy tym samym potencjale korozyjnym można stosować wyższe stężenie. Pozwala to rafinerom na oczyszczanie siarkowodoru przy niższym stężeniu krążących amin przy mniejszym całkowitym zużyciu energii.